Manon Steffan Ros

Does gen i fawr i’w ddweud wrth y roials. Nid ’mod i’n un o’r rhai sy’n dymuno’n ddrwg iddyn nhw, chwaith

Byddai pob gair newydd yn wefr i’w rhieni – yn wefr, ac yn hunllef hefyd

Mae’r hydref yn gynnar eleni, ond mae gwres yr haf yn gynnes mewn atgofion cysurlon, ac mewn gwên hefyd

Tydy’r cardiau post ddim yn dangos y llanast lleddf sydd ar y strydoedd yn y bore… y bobol leol yn trio osgoi’r gwydr teilchion …

Arfau’r dde eithafol yn saethau o gegau pobol roedd o’n eu caru

Mae’r dyn sy’n codi ei law mewn cyfarchiad Natsïaidd yn dad i ferch fach chwe blwydd oed ac yn darllen stori iddi bron bob nos cyn iddi …

Be’ dw i isio bod pan dw i’n hŷn?

Yr hogyn bach a adawodd ei gartref i gyfeiliant dagrau tawel a lleisiau’n sibrwd pethau nad oedd o i fod i’w clywed

Mae heddiw wedi bod yn un o’r dyddiau gorau, a’r den blancedi yn well na DisneyLand

Byddai’n gwneud yn siŵr fod merched yn cael eu talu am eu llafur. Y gwarchod plant; y cadw tŷ; y coginio; y trefnu; yr holl olchi trôns budron