Manon Steffan Ros

Ryda ni i gyd yn gwasgu at ein gilydd, ac mae’r gwch yn suddo’n is ac yn is at arwyneb y dŵr du wrth i fwy o bobol ymuno â ni

Ro’n i’n cerdded ar draws yr Aes, bagiau yn fy nwylo yn feichiau braf, trwm, yn bwriadu mynd i un o’r caffis bach yn Arcêd y …

Mor wirion, mor afresymol, i fod yn eistedd mewn sachau cysgu fel hyn, dim ond golau’r teledu i ddenu eu llygaid.

Roedd blas mwy a blas ddoe ar afalau’r hydref

Does gen i fawr i’w ddweud wrth y roials. Nid ’mod i’n un o’r rhai sy’n dymuno’n ddrwg iddyn nhw, chwaith

Byddai pob gair newydd yn wefr i’w rhieni – yn wefr, ac yn hunllef hefyd

Mae’r hydref yn gynnar eleni, ond mae gwres yr haf yn gynnes mewn atgofion cysurlon, ac mewn gwên hefyd

Tydy’r cardiau post ddim yn dangos y llanast lleddf sydd ar y strydoedd yn y bore… y bobol leol yn trio osgoi’r gwydr teilchion …

Arfau’r dde eithafol yn saethau o gegau pobol roedd o’n eu caru

Mae’r dyn sy’n codi ei law mewn cyfarchiad Natsïaidd yn dad i ferch fach chwe blwydd oed ac yn darllen stori iddi bron bob nos cyn iddi …