Colofn Manon Steffan Ros

Waeth i le mae fy ffrind Jürgen yn mynd nesaf, mi fyddan ni’n cyd-gerdded am byth, fo a fi

Dyma fi’n sbio allan drw’ ffenest, ac o’dd yr awyr fel tasa ’na rywun yn cael disgo yn y nefoedd

Rhywle yn nyfnderoedd meddwl Jac oedd y syniad fod gardd gyfystyr â pharchus-dra, a fod gardd daclus gyfystyr â meddwl trefnus, doeth, call

Chi sy’n gofalu am y bobol ifanc sydd mor siŵr nad ydyn nhw angen gofal, a chi sy’n cael y bai am y ffaeleddau heb ddim o’r clod …

Tydi hi heb feddwl am yr hyn a fyddai wedi bodoli yn yr union eiliad honno petai’r car wedi bod yn gwneud 30 yn lle 20

Does ganddi mo’r arian i roi’r gwres ymlaen. Gymaint gwell ydi rhoi’r babi yn ei siwt gynnes a dod â fo yma

Daeth â phaned i fyny’r grisiau iddi wedyn – llaeth, dim siwgr, yn ei hoff fỳg.

‘Cymuned nid coed’. Fe welodd y geiriau ar sgrin ei ffôn, llun o ryw arwydd ar ochr y lôn yn rhywle

Y newyddion sy’n dal ei lygad o un bore cyn ysgol, ar y teledu bach yn y gegin fel mae o’n llwytho’i dôst efo menyn cnau

“Does gan Gethin ddim ffydd mewn gwleidyddion, ond am gyfnod byr yn ôl yn 2020, fe fu’n ddiolchgar am un deryn prin”