Mae bodlondeb yn rhywbeth newydd iawn i fi. Heb amharchu teulu a ffrindiau, wrth gwrs, sydd yn dod â boddhad cyson – yn ogystal â’m cymdogion yma yng Nghaerdydd. Sôn ydw i am deimlad dwfn, cadarn – rhywbeth sy’n teimlo fel gollwng angor, a hwnnw’n cydio ar ôl cyfnod hir o ddisgyn. Rydyn ni gyd wedi cael cwpwl o flynyddoedd rhyfedd, tydyn – ac ar adegau mae wedi teimlo bod rhyw rym yn shyfflo ein cardiau yn ddidostur, yn taflu jocer ar ôl jocer ger ein bron. Felly araf iawn i ymddiried yn y teiml
Dedwyddwch domestig a’r galar ar y cyrion
“Ofer yw teimlo’n euog am fy nesg, fy nrws bach coch, am noson ddistaw efo’r cathod – ond anghyfrifol fyddai ymgolli yn y byd dw i wedi adeiladu”
gan
Sara Huws
Tanysgrifiwch i ddarllen rhagor
Wythnos am ddim! Rhowch gynnig ar danysgrifiad digidol Golwg+ i ddarllen cylchgrawn Golwg arlein, gyda’r saith diwrnod cyntaf yn rhad ac am ddim.
← Stori flaenorol
❝ Lle mae Llafur?
“Yn yr Alban, yr hyn sy’n rhyfeddu’r sylwebyddion ydi fod y gefnogaeth i annibyniaeth wedi codi… er gwaetha’ holl drafferthion yr SNP”
Stori nesaf →
❝ ‘Modryb Tina’
“Byddai wedi bod yn braf ei chyfarfod ac efallai ei gwahodd draw i Gymru”
Hefyd →
❝ Gadael am y bennod nesaf
“Hon fydd fy ngholofn olaf. Anfantais anochel ildio lle i’r gwcw yw bod pethau gwerthfawr eraill yn powlio allan o’r nyth”