“Why do people always want to meet up?” gofynnodd Victor Meldrew flynyddoedd yn ôl, wrth iddo fo a’i wraig wneud cryn ymdrech i osgoi’r bobl oedden nhw’n eu hadnabod. Fedra i ddim dweud fy mod i’n cytuno â’r sentiment hwnnw ond weithiau mae’n teimlo’n od o briodol. Rydach chi’n gweld, dwi’n rhywun sy’n pendilio’n ddigon gwyllt rhwng crefu am gwmni pobl eraill a rhywbeth sy’n ymdebygu i fisanthropi (neu ddyngasedd yn Gymraeg, sy’n teimlo braidd yn gryf!), lle dwi ddim ond eisio eistedd y
Peint sy’n iro’r sgwrsio
“Tybed sut âi hi tasa Jason Ifanc heddiw’n cwrdd â Jason Hŷn?”
gan
Jason Morgan
Tanysgrifiwch i ddarllen rhagor
Wythnos am ddim! Rhowch gynnig ar danysgrifiad digidol Golwg+ i ddarllen cylchgrawn Golwg arlein, gyda’r saith diwrnod cyntaf yn rhad ac am ddim.
← Stori flaenorol
❝ Sgwrs ddwys gyda robot
“Os gall rhaglenni deallusrwydd artiffisial fel ChatGPT lwyddo i Gymreigio’r seiberofod, wel dyna fyswn i’n ei ystyried yn chwyldro go-iawn!”
Stori nesaf →
❝ Pwt bach nyrdlyd yn esgor ar foment hyfryd
“Doedd gen i ddim syniad pwy oedd ein hymwelydd, dim ond bod ei acen Americanaidd yn awgrymu ei fod wedi teithio’n bell”
Hefyd →
Y llofrudd a’r America Gorfforaethol
Roedd Thompson yn Brif Swyddog i un o gwmnïau yswiriant mwya’r UDA. Elw ydi’r nod, nid iechyd