Yr Adar Gleision yn canu’r ‘blues’

Gohebydd CPD Caerdydd Dafydd W. Williams sy’n bwrw golwg nôl ar ymdrechion y tîm i gipio teitl Cwpan Carling

Y naill yn gefnogwr Lerpwl yn ceisio ei orau i Gaerdydd, y llall yn gapten ar y clwb buddugol.  Roedd yna ddwy stori dra wahanol i deulu’r Gerrards ystyried yn Wembley ddoe wrth i ‘Stevie G’ godi Cwpan y Gynghrair wedi i Anthony Gerrard golli’r cyfle i gadw Clwb Pêl-Droed Caerdydd yn y gêm derfynol o’r smotyn.

Roedd hi’n gêm ardderchog ac un, gobeithio, fydd yn rhoi hwb i dîm pêl-droed Caerdydd yn eu hymdrechion i gyrraedd yr Uwch Gynghrair, sef prif nod y tymor hwn.  Ac mae’n siŵr taw dyna fydd thema’r wythnos hon yn y garfan wrth i Mackay baratoi’r tîm i’r gêm fawr Ddydd Sul yn erbyn West Ham.  Mae’r gêm yna hyd yn oed yn fwy nawr wrth gwrs, ac erbyn penwythnos nesaf efallai bydd yr hunllef wedi lleddfu.

Cafodd Kenny Miller, ymosodwr profiadol a thalentog, gyfle euraidd i ennill y gêm i glwb y brifddinas ym munudau ola’r gêm …ond ar ôl  i’w ergyd bwerus wibio dros y trawst fe ddechreuodd y freuddwyd dadfeilio.

Ceir stori gefndirol tu ôl i bob un o arwyr Caerdydd ddoe, megis Joe Mason a gyrhaeddodd o Plymouth ar ddechrau’r tymor yn llawn brwdfrydedd ond heb helynt “Galacti-goes” y tymor diwethaf.  Roedd yna fydysawd o sêr dros y maes chwarae gan yr Adar Gleision ddoe, a thasg Malky fydd atgoffa ei ddynion o hynny drwy’r wythnos hon.

Un o uchafbwyntiau’r gêm i mi oedd y berthynas rhwng Craig Bellamy a chefnogwyr yr Adar Gleision, fe gafodd gymaint o gydnabyddiaeth wrth gamu i’r maes, daeth o hyd i’r amser i chwifio at yr haid glas cyn iddo gymryd ei gic cornel cyntaf!

Cic gornel wedi iddo ddod i’r maes arweiniodd at y gôl i ddor â’r sgôr yn gyfartal, ond gan taw o ochr arall y cae ydoedd nid o droed y Cymro y daeth honno. Y llanc mawr Carroll gyda’r peniad penderfynol, Suarez yn taro’r postyn â’r ail beniad, a Skrtel yn taro’r bêl drwy goesau Heaton.

Cafodd ymddangosiad Bellamy effaith ar rythm y prynhawn yn sicr; roedd ei rediadau (gyda’r bêl cofiwch) hyderus yn peri ofn, a braf gweld Bellamy yn chwarae unwaith eto fel dyn sydd o’r farn mai ef yw’r gore ar y maes.  Pob maes.  Pob tro.

Cymeriad

Felly buddugoliaeth i Gymru yn HQ, buddugoliaeth i Cleverley, ond dim Coron Driphlyg i Gaerdydd yn Wembley ar y Sul.

Fel dwedodd Malky Mackay cyn y gêm, 9 gwaith allan o 10 mae dyn yn disgwyl i’r ffefrynnau ennill, ac efallai nad oedd hyd yn oed M&M yn disgwyl i’w dîm  rhoi prawf mor drwyadl i’r cochion.

Hyd yn oed wedi i Dirk Kuyt sgorio gôl yn yr amser ychwanegol i’r 90 munud, roedd gan Gaerdydd y cymeriad sy’n angenrheidiol i ddod o hyd i lwybr yn ôl i’r gêm; a thrwy gic gornel arall ddaeth honno.

O’r gic gornel gyntaf, bu bron i Kiss sgorio, ond dyna le oedd Dirk Kuyt unwaith eto i wneud y gwaith pwysig (mae’n rhaid bod torf y Kop yn ei edmygu ddigon i anghofio am yr ymadroddiad “unsung” erbyn hyn?!).

I ddweud y gwir, roeddwn i’n teimlo’n eithaf euog erbyn hyn gan ym mod i wedi cwrdd â Mr Kiss yng Nghaerdydd yr wythnos hon – hyd yn oed wedi cael sgwrs ag ef am ei famwlad Slovakia a’r ddinas Bratislava i ddweud y gwir – heb ei adnabod a heb gynnig unrhyw faint o lwc iddo.

Felly rhyddhad go iawn oedd gweld y gic gornel nesaf yn ymgartrefu yn rhwyd Lerpwl wedi gwaith gwyrthiol gan Ben Turner, a oedd yn mwynhau brwydr go iawn gyda’i gapten Hudson am chwaraewr mwyaf dylanwadol y Gleision ym mhrifddinas y Sais.

Amddiffyn cadarn

Rhaid cyfaddef taw patrwm y gêm yn gyffredinol oedd bod Lerpwl yn ei gweld hi’n anodd dod o hyd i gefn y rhwyd er eu bod yn gofalu am y bêl yn weddol dda yng nghanol y cae, a’r fath yna o bwysau a arweiniodd at eu gôl gyntaf.

Serch hynny, amddiffyn Caerdydd oedd yn creu yr argraff fwyaf ar y gêm, McNaughton hefyd yn serennu wrth i Gaerdydd amddiffyn yn bendant ac yn ymosodol hyd yn oed; nid parcio’r bws tu blaen i’r gôl oedd y bwriad – er bydden nhw wedi bod yn lwcus i ddod o hyd i rywle i barcio o gwbl wedi iddynt gyrraedd Gogledd-Orllewin Llundain hanner awr yn hwyrach na’r Kopstars.

Er gwaetha ymdrechion CPD Caerdydd, teimlaf mai dim ond am ennyd oedd yna unrhyw obaith go iawn y byddai’r Gleision yn curo’r cochion; fe ddaeth Lerpwl yn gyfartal yn y gêm gyda hanner awr o’r 90 munud yn weddill, ac unwaith iddynt dynnu anadl a dod i arfer â’r sioc, roedd Caerdydd yn chwarae’r chwarter awr ddiwethaf fel tîm a oedd yn credu yn eu ffawd.

Daeth cic rydd i’r tîm Cymreig gyda deng munud yn weddill ac wrth i’r dorf a thrydarwyr ledled Caerdydd fynnu am ergyd farwol gan Whittingham, ofer oedd ein gobeithion wrth i law atal y bêl rhag rhwygo’r rhwyd.

Wedi hynny, er gymaint ymdrechion Miller, Kiss a’r gweddill, roedd chwarae am giciau o’r smotyn yng nghefn y meddwl – a phwy all feio’r bechgyn wedi ymdrechion arbennig Heaton yn y gêm gynderfynol yn erbyn Crystal Palace.

Dwi’n siŵr y bydd yna lu o Gymry Cymraeg o Ogledd y wlad yn canu cân Gerry and the Pacemakers ac nid y “Blues” heddiw…

…wrth gwrs, byddai’r arbenigwyr yn y maes cerddorol yn honni taw perfformwyr hunanbwysig, anfaterol oedd  y Pacemakers o’i gymharu ag ymdrechion pur y “Blues”…y Gleision am byth felly!