Y Parchedig Owain Llŷr Evans

Caru a chael ein caru yw gwraidd a phren bywyd – dail yw pob peth arall

Cyfle i ddiffodd y canhwyllau un wrth un

“Dros gwpaned achlysurol o goffi Arabaidd, mi ddois yn ddiweddar, yn gwbl anffurfiol, i adnabod cwmni o bobol dra gwahanol i mi”

Rydym yn paratoi’r ffordd i ddyfodol heb y gallu i anghofio, ac felly heb fedru gosod ein pechodau o’r neilltu, ac o’r herwydd heb y gallu i faddau

Heb fod gennym stôr o wybodaeth gyffredin, caiff heddwch, gwarineb a gwirionedd eu peryglu

A ddylai fod gennym yr hawl i ddod â’n byw i derfyn, neu i gael cymorth arbenigol i wneud hynny?

Troi cydymdeimlad yn eiriolaeth

Breuddwyd sy’n codi o berfedd anobaith y Palestiniad; amhosibl yw diffodd breuddwyd trwy rym arfau

Onid ydym yn falch mai byd dieithr, estron yw byd y carchar i ni a’n tebyg? Onid oes lle gennym i ymfalchïo na fuom erioed ar gyfyl y lle?

Mae’r naill yn frwnt, yn barddu i gyd, ond mae’r llall – yn rhyfedd iawn – yn gwbl lân. Pa un o’r ddau sy’n ymolchi?